Weszła do pokoju i rzuciła się na łózko. Nie wiedząc co ma ze sobą zrobić zaczęła wymachiwać nogami w powietrzu, czekając aż coś ciekawego się wydarzy.

Przechadając się korytarzem zobaczył, że jedne z drzwi są lekko ucholone. Mając nadzieję, że natknie się ma kogoś ciekawego uchylił je lekko i stanął w progu pokoju.
-Witam- Uśmiechnął się lekko unosząc jeden kącik ust do góry.
-Można? - Spytał przyglądając się dziewczynie.

Podniosła się na łakociach i popatrzała na chłopaka.
-Tak, tak jasne.
Uśmiechnęła się lekko i podniosła z łóżka.
-Mam na imię Megan.
Wyciągnęła do niego dłoń na powitanie.

Ujął jej dłoń i pocałował z szarmanckim uśmiechem.
-Miło mi. Alex - Przedstawił się i uwolnił jej dłoń z uścisku.
-Mam nadzieję, że nie przeszkadzam- Popatrzył na nią nadal się uśmiechając.

-Mi również.
Uśmiechnęła się do niego lekko.
-Nie... Nie masz w czym.
Zaśmiała się i usiadła na rogu łóżka.
-Co Cię tu sprowadza?
Spytała patrząc na chłopaka z lekkim uśmieszkiem.

-Nic konkretnego ... nudy.- Zaśmiał się.
-Skąd pochodzisz? -Spytał zaciekawiony. Po wyglądzie wnioskował, że z jakiegoś charakterystycznego kraju, lecz nie mógł rozszyfrować skąd dokładnie.

- Z Francji.
Odparła z szerokim uśmieszkiem.
-A Ty?

-Ja? - Prychnął pod nosem.
-Z jakiejś dziury. Nawet nie chce mi się przypomnieć jak się nazywa. - Zaśmiał się pod nosem.
-Nie wiąże z tym miejscem miłych wspomnień. - Wzruszył lekko ramionami.

-Aha... Kultura z mojej strony wypada, aby w takiej sytuacji się nie dopytywać.
Popatrzyła na niego pytającym wzrokiem, aczkolwiek z lekkim uśmieszkiem.

Odwzajemnił uśmieszek i przytaknął głową. Dziewczyna wyglądała na miłą, ale nie chciał mówić o swojej szarej przeszłości.
-Masz ochotę się przejść? Lubie spacery nocą. - Zaproponował uśmiechając się w swój charakterystyczny sposób.

-Szczerze mówiąc to nie lubię ciemności.
Zaśmiała się.
-Ale chętnie się gdzieś przejdę.
Uśmiechnęła się lekko i podniosła z łóżka.
-Masz jakieś konkretne miejsce?
Spytała podchodząc do drzwi.

-Może plaża? - Popatrzył na nią pytająco.
-Zawsze podobało mi się, jak promienie księżyca odbijały się od tafli wody.-Zaśmiał się gdy uświadomił sobie co właśnie powiedział.
-Panie przodem. - Uchylił przed nią drzwi, a gdy już wyszła poszedł za nią.

Gubiąc gdzieś po drodze chłopaka wróciła do pokoju, mając nadzieję, że sam sie domyśli gdzie jest. Podeszła do barku i nalała sobie kieliszek wiśniowego wina. Usiadła w jednym z foteli, zakładając nogę na nogę.