Weszła do kuchni, śpiewając jakąś piosenkę zespołu Chicago. Podeszła do niego cicho. Chłopak jej nie nusłyszał. Złapała go za szyję i przygwoździła jakimś cudem do blatu, ale tak, by chłopak patrzył na nią.
- Tak bardzo zależy ci na codziennym lunchu i dochowaniu tej cholernej tajenicy?
Zapytała przez zaciśnięte zęby, ale reszta jej twarzy pozostawała nadal deliaktna jak zawsze. Po jakimś czasie zmarszczyła brwi, co raz bardziej dociskając go do szafki.
- Zastanawiam się, czy zabijać ją na twoich ocach, czy ciebie na jej...
Warknęła u do ucha. Chłopak pozostawał w bezruchu. Nie miał nawet sił, by się poruszyć, gdyż jej dłoń uciskała na wiele nerwów, które szły przez jego kark i chłopak był jak sparaliżowany... Całkowicie.

- Cholera jebana...
Mruknęła do siebie i poszła na górę, zostawiając łyżkę na blacie.