-No co tam? - zapytał cicho, patrząc na dziewczynę.

Wzruszył ramionami.
-Nuuudy. - powiedział przeciągle, uśmiechając się, zadziornie.

-Przejdziemy się ? - zaproponował wesoło, nie odsuwając się od dziewczyny.

Z jego twarzy, nie znikał uśmiech. Wsadził dłonie do kieszeni.
-Emm. Opowiesz mi coś o sobie?

-Ale zależy co chcesz wiedzieć? - spojrzał na nią.

-Emm. Urodziłem się w Londynie, tam mieszkałem do 17 roku życia. Podróżowałem po świecie, aż trafiłem właśnie tu. - uśmiechnął się, delikatnie.
-Aaa. I jeszcze jedno. Jestem... Czekaj, jako to się mówi. Już wiem! Jestem singlem w wyboru. - uśmiechnął się, jeszcze szerzej, bardzo tajemniczo.

Zerknął na zegarek.
-Słuchaj, ja już muszę spadać. - uśmiechnął się smutno, po czym pocałował ją w policzek.
-Do zobaczenia. - rzucił i pobiegł w stronę drzew.

Wbiegłam nad rzekę i zatrzymałam się gwałtownie tuż przed linią wody. Rozejrzałam się, sprawdzając czy nikogo nie ma w pobliżu. Kiedy już się upewniłam że jestem sama, wskoczyłam na oddalony o kilka metrów od brzegu kamień i usiadłam na nim podciągając kolana pod brodę. Oparłam brodę o kolano i wbiłam wzrok w brzeg. Nie mogłam zapomnieć o Alexie, ale wiedziałam że jednak powinnam. Od naszej "wycieczki" na plażę, nie odezwał się ani razu. Tęskniłam za nim i nie mogłam uwierzyć, że tak po prostu o mnie zapomniał. Westchnęłam cicho nadal wpatrując się w brzeg po drugiej stronie rzeki. W moich oczach, widać było smutek z powodu odrzucenia i strach z powodu mojego, dalszego życia. Wytworzyłam wokół siebie tarczę i zamknęłam oczy. Jeśli byłam sama to mogłam w spokoju się zastanowić nad wszystkim, lecz z jednej strony chciałam z kimś pogadać. Przygryzłam delikatnie dolną wargę i wzruszyłam delikatnie ramionami. Przez tyle lat żyłam w osamotnieniu więc teraz tez mogę. Wsłuchałam się w otoczenie wyłapując poszczególne dźwięki.