Kiedy usłyszałam znany mi głos, natychmiast otworzyłam oczy. Nie wierzyłam że go słyszę. Odwróciłam się w stronę chłopaka i wstałam z kamienia a tarcza zniknęła. Przygryzłam delikatnie dolną wargę. Za co on mnie przepraszał.? Przecież nic nie zrobił. Nie byli po prostu sobie pisani. Chcąc się dowiedzieć powodu przeprosin z jego strony krzyknęłam do niego.
-Za co.?! Przecież nic nie zrobiłeś.!-wzruszyłam ramionami i przeniosłam wzrok na dno rzeki. Nie było głęboko więc mogłam bez problemu zobaczyć kamienie leżące na piasku. Poczułam jakby ktoś zabierał mi życie. Im Alex był bliżej a ja nie mogłam go przytulić i powiedzieć mu co do niego czuję, tym bardziej czułam jakby ktoś zabierał mi sens życia sens życia.

Podniosłam wzrok i spojrzałam mu w oczy. Nie wiedziałam co o tym myśleć. On mnie przepraszał.? Czy to świadczy o tym że mu na mnie zależy.? W głowie miałam tuzin pytań. Przygryzłam delikatnie wargę i zeskoczyłam z kamienia. Podeszłam do Alexa i uśmiechnęłam się delikatnie.
-Nic się nie stało...po prostu..tak jakoś przykro mi się zrobiło...-powiedziałam cicho i wzruszyłam ramionami. Spuściłam wzrok i patrzyłam jak moje trampki wyglądają pod wodą.

Uśmiechnęłam się delikatnie i podniosłam wzrok.  Jemu naprawdę było przykro…to świadczyło tylko o tym że jednak ma do mnie jakąś słabość. Kiedy wziął mnie na ręce aby wyciągnąć mnie z wody, objęłam go rękoma za szyję i zaczęłam machać nogami w powietrzu.
-Zostaw…nic mi nie będzie-powiedziałam cicho, chociaż czułam że chora będę na sto procent. Spojrzałam mu w oczy i w tym momencie był już zdecydowanie za blisko mnie. Czułam, że zaraz oszaleję. Mój oddech nieco przyspieszył a serce zaczęło szybciej bić. Zarumieniłam się delikatnie i spuściłam głowę.

Uśmiechnęłam się delikatnie nadal zarumieniona.
-Oj nie wnikaj, jestem żałosna...-zakryłam policzki dłońmi nadal machając delikatnie nogami w powietrzu.
-I mnie puść...i tak będę chora...-powiedziałam cicho i czułam że zbiera mi się na kichanie. Przez chwilę się powstrzymywałam, ale w końcu kichnęłam.

Wzięłam od niego chusteczkę i pocałowałam go w policzek.
-Dzięki...-powiedziałam cicho i wyszłam z wody. Wytarłam sobie nos i spojrzałam na chłopaka. Pokazałam mu język i wyszczerzyłam do niego zęby w uśmiechu. NIe okazywałam stresu jaki we mnie buzował chociaż moje serce dało się słyszeć na odległość kilometra.

Zadrżałam pod wpływem jego dotyku. Przestałam oddychać a serce na moment przestało bić. Patrzyłam na niego osłupiała przez długi czas. Kiedy w końcu się ocknęłam zamknęłam oczy po czym znów je otworzyłam. Oddech znów był normalny, a bicie serca rytmiczne. Czułam ciepło na policzkach co świadczyło o bardzo intensywnych rumieńcach na twarzy.
-No wiesz...to jest reakcja mojego organizmu na twoją obecność...-powiedziałam cicho i położyłam dłoń na jego dłoni. Przez chwilę tak ją trzymałam ale w końcu opuściłam rękę zabierając dłoń Alexa z mojej klatki piersiowej. Splotłam swoje palce z jego palcami i patrzyłam na ich splecione dłonie. Westchnęłam cicho.

Podniosłam wzrok. Zaśmiałam się cicho patrząc na niego zafascynowana. Uniosłam po chwili brew do góry patrząc na niego.
-Czy to oznacza że Ci na mnie zależy.?-spytałam cicho mając nadzieję na twierdzącą odpowiedź. Czując że ścisnął moją dłoń przygryzłam delikatnie wargę i przybliżyłam się do niego o krok. Patrzyłam mu w oczy oczekując odpowiedzi na moje pytanie. Zatraciła się w nich, były niezwykle przenikliwe i piękne. Dlaczego on jest taki cudny.?! Dlaczego ja.?! Ciągle tylko to plątało mi się w myślach.